Maandag 26 oktober

Vandaag was het dan eindelijk zover: mijn eerste keer werken op het project! Met super veel zin en een beetje gozonde spanning vertrok ik samen met 4 andere vrijwilligers naar de kindergarten (in Nederland was mij verteld dat ik met kinderen zou werken die een lichamelijke of geestelijke handicap hebben, maar het bleek een normale kinderdagopvang te zijn.) De dagopvang en de bijbehorende school was in verschillende lokalen verdeeld, waarin kinderen aan dr hand van hun leeftijd werden ingedeeld. Ondanks ik aardig wat heb gezien van de wereld, schrok ik toch Hoe weinig speelgoed de kinderen hebben en hoe kaal de ruimtes zijn. IK werk met kinderen tussen ongeveer 2 en 4 jaar, in de ruimte waar deze kinderen verblijven is, op 2 glijbaantjes en een soort van klimrekje na, helemaal niets te doen voor de kinderen. Er is ook geen speelgoed aanwezig. Voor mij een extra reden om deze kinderen aandacht te geven en lol te maken!

Het eerste uur verliep vrij stroef met de kinderen, ze moesten natuurlijk wennen aan nieuwe (blanke blonde ) mensen en waren een beetje bang. Maar langzaam kon ik hun vertrouwen winnen Door onder andere lekker gek te doen. De kinderen spreken alleen Lao dus communiceren en spelen gebeurd puur door lichaamstaal, een hele uitdaging maar wel super leuk, zeker wanneer het lukt!

Wat ook altijd goed werkt is foto's van de Kids maken en hen deze laten zien, zo leuk om hun reactie te zien wanneer ze de foto terugzien! Ook de selfie stand van de telefoon werkt erg goed bij jonge kinderen. Ze zien zichzelf bewegen in het beeldscherm en zijn helemaal verwonderd, super schattig om te zien!

Naast het spelen met de kinderen helpen we ook met aan en uitkleden wanneer ze moeten douchen. Het grappige is dat ze helemaal.geconditioneerd zijn: ze komen voor je staan en doen hun armpjes omhoog zodat je ze uit kan kleden. Na het douchen komen ze in hun nakie, met hun pakketje kleding in hun hand, weer voor je staan en kijken je verwachtingsvol aan. Super schattig!

Na geluncht te hebben in ons guesthouse, keerden we smiddags weer terug naar het project. Vanuit Nederland had ik een bellenblaas meegenomen die al gelijk goed van pas kwam. Bij de eerste paar keer blazen keken de kinderen de kat uit de boom en vertoonden ze weinig enthousiasme. Maar na nog wat langer geblazen te hebben kregen ze er lol in en begonnen te springen, gillen en graaien naar de bellen. Het was echt fantastisch om ze zo blij te zien! Helaas lukt het niet om foto's en filmpjes op te loadem, want het succes is niet in woorden uit te leggen.

in de kindergarten is er ook een heel angstig en verlegen meisje die letterlijk de hele dag in een hoekje zit. Mijn persoonlijke projectje is om haar meer uit haar schulp te laten komen. Aan de hand van de bellenblaas wilde ik haar proberen te laten lachen. Ondanks ze heel bang keek en verder bij me vandaan liep, is het toch gelukt om haar te laten lachen. Echt super! Ik hoop meer van zulke momenten te kunnen creëren.

Al met al heb ik het echt super erg naar mijn zin op het project! Ik geniet enorm van de kinderen (die overigens soms met 3 tegelijk op schoot komen terwijl 2 andere mijn haar doen, een aan mijn linker arm trekt en een ander een high five wil met de andere arm haha) en vind het geweldig als ik de kinderen kan laten lachen.

Tot zover mijn eerste werkdag, de update over de rest van de week komt in een volgende blog :)

Liefs uit Laos